Συνέντευξη – DREAMLONGDEAD

Αυτό είναι το πρώτο κείμενο που δημοσιεύεται στα ελληνικά στον παρόν site. Ο λόγος είναι ότι ο εκτοξευτήρας σκότους που ονομάζεται DREAMLONGDEAD απαρτίζεται από άτομα, οι οποίοι εκτός από doom/death βάλτους, ξέρουν να εκφράζουν και πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις για τη μπάντα τους, τη σκηνή και τον ήχο γενικότερα. Κρίμα θα ήταν λοιπόν να χαθεί το πραγματικό νόημα μέσα από την αγγλική μετάφραση (που θα ακολουθήσει σύντομα). Ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Τάσος έχει τον λόγο.

 

Δώστε ένα σύντομο (η μη) βιογραφικό) της μπάντας. Πώς αποφασίσατε να καταπιαστείτε με τα ανήλιαγα κατατόπια του doom/deathmetal?

Τάσος: Κοίτα δεν ηταν κάποια συνειδητή «απόφαση». Κατά κάποιο τρόπο είμαστε όλοι βουτηγμένοι στην «σαπίλα» ανέκαθεν, απλά μερικά χρόνια πριν και αφότου ειχα ψιλοπηξει παίζοντας σε διάφορες μπαντες, ακόμη και αν περνούσα καλά, σκέφτηκα ότι ήθελα επιτέλους να παίξω την «μουσική» με την οποία μεγάλωσα και ηταν στο DNA μου. Πες το κρίση μέσης ηλικίας, παλιμπαιδισμό η οτιδήποτε, απλά αυτή η μουσική τριγυρνούσε στο κεφάλι μου και μου φαινόταν ότι ηταν φυσικό και έπρεπε να παίζω. Ενώ η ιδέα στην αρχή ηταν να γράψω όλα τα όργανα μόνος μου μετά έγινε μια σειρά καρμικων γεγονότων και η μπαντα πήρε την μορφή που έχει τωρα. Κάπου εκεί την άνοιξη του 2011 συζητούσαμε πάνω από κάτι μπυρακια με τον Πάνο(παραγωγό/ηχολήπτη και πλέον κιθαρίστα της μπαντας) για το που θα βρούμε ντραμερ για ένα project που τρέχαμε εκείνη την περίοδο και είχε βαλτώσει και τότε μου ηρθε στο μυαλό ο Τολης(ντραμερ της μπαντας), όχι βέβαια για το project που μιλούσαμε με τον Πάνο, αλλα για τους DreamLongDead. Τον πήρα επί τόπου τηλέφωνο του είπα ότι έχω μερικά ριφακια και αν γούσταρε να τα τζαμαρουμε, κανονίσαμε ένα τζαμ μερικές μέρες αργότερα στο γνωστό καταραμένο μουσικό κτίριο στον Πειραιά όπου έπαιζε ο Τολης με την προηγούμενη μπαντα του τους Hellroad Caravan, και μπαμ η χημεία ηταν εκεί με την πρώτη. Συζητήσαμε το θέμα του μπασιστα και είπαμε να μείνουμε ως ντουέτο φοβούμενοι μην χαλάσουμε αυτήν την χημεία και αν μη τι άλλο για την cult-ιλα του θέματος. Μερικές μέρες αργότερα όμως είδα ένα μήνυμα στο inbox μου από τον Γιώργο(μπάσο) με τον οποίο γνωριζόμασταν απ’οταν διοργάνωνε συναυλίες και είχε καλέσει μια παλιότερη μπαντα μου σε κάποια από αυτές, και γενικά ανταλλάσσαμε διαδικτυακά κοινές μουσικές συμπάθειες όπως οι Coffins, ότι έψαχνε καφρομπαντα να παίξει κιθάρα και αν ήξερα κάποια. Του είπα αν ψήνεται να παίξει μπάσο, ηρθε στην κρεαταγορά στον Πειραιά, τζαμαραμε, έδεσε, τελείωσε το θέμα.

Ξεκινήσατε ως trio, όμως στην πορεία υπήρξαν δύο προσθήκες και γίνατε κουιντέτο. Ειδικά τα διπλά φωνητικά ταίριαξαν γάντι με τις συνθέσεις. Ήταν έμπνευση της στιγμής ή το είχατε στο μυαλό σας να τα εντάξετε στη μουσική σας?

Τάσος: Είναι αυτές οι καρμικες συμπτώσεις που σου έλεγα πριν. Με τον Γιάννη(φωνητικά) γνωριζόμαστε χρόνια και όλα αυτά τα χρόνια σε κάτι μεθυσμένες ώρες σε κάποιο μπαρ λέγαμε να κάνουμε κάτι μουσικό. Τελικά κάναμε κάτι μαζί αλλα εγώ ήθελα ακόμη death/doom σαπίλα και έτσι όταν πήραν μορφή οι DreamLongDead ο Γιάννης ηταν πάντα από κοντά στην φάση. Εγώ έχω μια φωνή με σχετικούς περιορισμούς οπότε αυτό το Tom Warrior/Chris Reifert/Jeff Becerra «γκάρισμα» του zombie που πάσχει από βρογχίτιδα μου ταιριάζει γάντι. Ο Γιάννης από την άλλη έχει αυτό το αυτοκρατορικό Karl Willets/David Vincent «βαθύ»(χε χε χε)λαρύγγι οπότε πάντα σκεφτόμουν ότι όταν γράψουμε θα πρέπει να χώσει μερικά από αυτά τα φωνητικά για εξτρα θεατρικότητα και όγκο, και έτσι και έγινε. Όταν τελειώσαμε τις ηχογραφήσεις και αρχίσαμε να βλέπουμε νέο υλικό, έφερε ο Γιώργος ένα νέο τραγούδι και όταν το έδειχνε σε εμένα και τον Τολη σε κάποια φάση λέει «και φαντασου εδώ τον Γιάννη να κάνει αυτά τα φωνητικά…» οπότε ξέρεις, αυτό ηταν σημάδι ότι τα φωνητικά του Γιάννη ηταν πλέον επίσημα μέσα στην «μουσική» παλέτα του συγκροτήματος. Και με τον Πάνο η ιστορία είναι πάνω κάτω έτσι. Ο άνθρωπος είναι metal αδερφός μου για περισσότερο από την μισή ζωή μου, έγραψε και έκανε παραγωγή στον δίσκο, είχε μια ιδέα για ένα κιθαριστικό θεματάκι στο “The Comfort Of A Cold Grave”, την έγραψε και μετά σκεφτόμασταν ότι πρέπει να το παίζει και ζωντανα. Τι να κάνει να ανεβαίνει για ένα κομμάτι μόνο; Ξέραμε ότι ο τύπος είναι τόσο απασχολημένος που δεν προλαβαίνει να χέσει, αλλα από την άλλη ξέραμε ότι ψοφάει να παίζει live και να πίνει μπύρες παίζοντας μουσική με φίλους. Δεν θέλαμε να τον πιέσουμε πολύ, αλλα και αυτός δεν ήθελε και πάρα πολύ(τραβάτε με και ας κλαίω που λένε), τον εκβίασε και ο Γιάννης λίγο και ναμαστε μπαντα 5 ατόμων. Και να σκεφτείς ότι ξεκινήσαμε ως ντουέτο και μετά τρίο και δεν θέλαμε να αλλάξουμε για να μην χαλάσουμε την χημεία. Οι Αρχαίοι όμως είχαν αλλα πλάνα για εμάς.

Πώς καταφέρατε να βγάλετε τέτοιον ήχο, ώστε και όλα τα όργανα να ακούγονται σωστά ισορροπημένα, αλλά παράλληλα να είναι σαν να βγαίνουν από το βαθύ πηγάδι?

Τάσος: Ήταν ένας ευτυχής συνδυασμός παραγόντων. Πρώτα απ’όλα ξέραμε πως θέλουμε να ακουγόμαστε. Δεύτερον ο Πάνος ξέρει τι κάνει. Αν ακούσεις δουλειές του τύπου ποτέ δεν «καπελώνει» τον ηχο της μπαντας απλά προσπαθεί να κάνει τα πάντα να ακούγονται σωστά. Και το πηγάδι που λες είναι η αγάπη του για το φυσικό reverb. Ο άνθρωπος αγαπάει τον φυσικό χώρο και τι καλύτερο από μια αργή doom μπαντα όπου όλα τα όργανα έχουν χρόνο και αέρα για να ακουστεί το βάθος. Επίσης το studio παίζει ρόλο. Γράψαμε στο studio των Universe 217 και το recording room τους έχει αυτόν τον ωραίο φυσικό χώρο που τελικά κρατήσαμε. Και άλλες μικρές λεπτομέρειες και μυστικά, όπως το κούρδισμα των τυμπάνων και ο τρόπος που ο Τολης τιμωρεί τα δέρματα, ο τρόπος που τοποθετήθηκαν τα μικρόφωνα όταν γράφαμε κιθάρες και μπάσο, το κούρδισμα των οργάνων, μέχρι και το γεγονός ότι εγώ και ο Γιώργος χρησιμοποιούμε fuzz αντί για τα κλασσικά distortion και overdrive που χρησιμοποιούν οι περισσότερες metal μπαντες. Ακόμη έχω ένα σχετικά ιδιαιτερο κιθαριστικό set up και παίζω με μια θα έλεγε κανείς «μη metal» κιθάρα. Και όσο αφορά το mastering του δίσκου προτιμήσαμε ένα χαμηλότερο που να αφήνει τις δυναμικές του παιξίματος να ακούγονται παρά να το κάνουμε «τούμπανο» που λένε στα «ηχοληπτικα». Ήταν ένας συνδυασμός από τεχνογνωσία και ευτυχείς συμπτώσεις.

Ποιες μπάντες, ήχοι, κείμενα/βιβλία, γεγονότα και λοιπά ερεθίσματα σας ενέπνευσαν ώστε να βγάλετε τέτοιο Σκότος στο “MadnessDeadGrave”? Με τι καταπιάνονται οι στίχοι?

Τάσος: Ξέρεις γίνονται αρκετές αναφορές στην Frost-ιλα, Hellhammer-ιλα του ήχου μας αλλα δεν είναι ότι καθόμαστε και λέμε «ω πώς να τα κάνουμε όλα να ακούγονται Frost;». Πραγματικά απλά έγινε. Ίσως η «μουσική» τους είναι τόσο συνυφασμενη μέσα στο μουσικό γονιδιωμα μας που δεν μπορούμε να τους αποβάλουμε. Άλλες μπαντες που είναι στο DNA μου, και πιστεύω είναι και κοινή αναφορά για όλους στο συγκροτημα είναι οι Autopsy, Winter, Cathedral, Bolt Thrower, Darkthrone, Asphyx, Nihilist/Entombed, Morbid Angel, Bathory, Merciful Fate, η λίστα είναι τεράστια. Οσο αφορά τους στίχους η Μυθολογία Κθουλου και όλος ο κύκλος των συγγραφεων, συγχρόνων ή επιγόνων, του H.P. Lovecraft αλλα και η εμμονή μιας ζωης στον κινηματογράφο αλλα και λογοτεχνία του φανταστικού και τρόμου. Το τελευταίο τραγούδι του δίσκου όμως (“The Comfort Of A Cold Grave”)έχει ένα πιο ρεαλιστικό θέμα κάτι που θα ήθελα να συνεχίσουμε στο μέλλον. Οσο αφορά το Σκότος σ’ ευχαριστούμε. Ξέρεις όσο μεγαλώνεις γίνεσαι ένας στριφνός κυνικός μπάσταρδος οπότε ακόμη και αν δανείζεσαι έμπνευση από το φανταστικό και εξωπραγματικό όλα επικαλύπτονται από αυτόν το κυνισμό, την σκατοψυχια και την μισανθρωπία την οποία σου αφήνει η ιδία η ζωή ως μόνιμο δώρο.

Εντωμεταξύ, είναι δυνατόν να ξεκινάτε με 15λεπτο κομμάτι? Κανένα εμπορικό πνεύμα πια? Αστειεύομαι προφανώς, αλλά στην εποχή της γρήγορης ιντερνετικής κατανάλωσης (ακόμα και εάν μιλάμε για underground) φαίνεται δυνατόν ότι οι ακροατές δείχνουν όλο και λιγότερη υπομονή απέναντι σε δημιουργήματα που απαιτούν προσήλωση. Συμφωνείτε?

Τάσος: Φίλε ο επόμενος δίσκος μάλλον θα ξεκινάει με 20λεπτο. Και 20λεπτο αφότου με πέθαναν στην γκρίνια και πέταξα ένα ολόκληρο μεσαίο 7λεπτο μέρος. Χα χα χα. Έχεις δίκιο σε αυτό που λες αλλα μην ξεχνάς ότι εμείς είμαστε σκατογεροι. Ακόμη αγοράζουμε τους δίσκους(γκασπ) και μάλιστα πολλές φορές σε βινυλιο(wtf?)και μας αρέσει να ακούμε τα τραγούδια και τους δίσκους ολόκληρους. Ίσως και να απευθυνόμαστε σε τύπους σαν και εμάς, Ίσως και όχι, αλλα πραγματικα και δεν ξέρω αλλα και δεν θα πω σε κανέναν πως να προσεγγίσει την μουσική μας και την μουσική γενικότερα. Αν σε κάποιον προκαλέσει κάποια αντίδραση και αφιερώσει περισσότερη προσοχή και χρόνο, πρώτα απ’όλα τον ευχαριστούμε γι’αυτόν τον χρόνο, και δεύτερον να ξέρει ότι η ψυχή του θα είναι καταραμένη να περιπλανάται αιώνα στο διαστρικό κενό στοιχειωμένη από το φλάουτο του Azagthoth! Ia ia!

Το γρήγορο μέρος στο “DeadDreamUnderOurSkin” τσακίζει κοκάλα και ξεβιδώνει σβέρκους. Θα εντάξετε και άλλα τέτοια σε επόμενες συνθέσεις? Γενικά, βρίσκεστε σε διαδικασία δημιουργίας νέου υλικού και αν ναι, σε τι ύφος θα κινείται?

Τάσος: Σ’ ευχαριστούμε. Το σημείο αυτό λειτουργεί καλά γιατί την ώρα που «σκάει» έχουν προηγηθεί σχεδόν 20 λεπτά αδυσώπητης σαπίλας, ο ακροατής πλέον έχει ταπεινωθεί και παραδοθεί και μπαμ! Εγώ λατρεύω αυτό το σημείο γιατί βγάζει μια παλιομοδίτικη Venom thrash-ιλα με τα φωνητικά να δίνουν και μια «μυρωδιά» από Possessed. Ναι θα υπάρχουν τέτοια σημεία στο νέο υλικό και ναι αυτήν την περίοδο δουλεύουμε νέο υλικό, μάλιστα στις επερχόμενες συναυλίες μας θα παρουσιάσουμε μερικό από αυτό. Είμαι στα σύννεφα(η στα τάρταρα καλύτερα) με το νέο υλικό. Από την μια έχει μια περισσότερο old school death metal αύρα περιόδου 1988-1991, είναι όμως και περισσότερο κλασσικό heavy metal, έχει ανατολίτικες επιρροές, «ταχυδρομικά»(post) περάσματα, τιτάνιες διάρκειες κομματιών, γενικά είναι περισσότερο ποικιλόμορφο γιατί σαν μπαντα και σαν «μουσικοί» έχουμε μπει σε μια φάση να μην καθησυχαστούμε σε αυτό που κάναμε με το «MadnessDeadGrave” να πιέσουμε λίγο τους εαυτούς μας στο τι μπορούμε να κάνουμε «παιχτικά» αλλα και να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο και τις δυο φωνές και τις δυο κιθάρες. Πάντως θα είναι ακραίο.

Παρακολουθώντας πιο επισταμένα την ελληνική, υπόγεια σκηνή τα τελευταία χρόνια, θα πάω κόντρα στο ρεύμα της γκρίνιας και θα πω ότι ο κόσμος στηρίζει όλο και περισσότερο, δεδομένης ίσως και της οικονομικής κρίσης που αποτρέπει από ξόδεμα σε ακριβά εισιτήρια, σε σχέση με το παρελθόν. Εισπράττετε και εσείς κάτι ανάλογο?

Τάσος: Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου και αυτό έρχεται από έναν άνθρωπο που την γκρίνια και τον κυνισμό τα έχει για ψωμοτύρι. Ναι το εισπράττουμε.

Ποιες εγχώριες μπάντες ξεχωρίζετε τα τελευταία χρόνια?

Τάσος: Πολλές και με αρκετές από αυτές έχουμε την τύχη να έχουμε και φιλικές σχέσεις. Εγώ φέτος έλιωσα τα πρόσφατα άλμπουμ των Nocturnal Vomit και Resurgency. Ακόμη μου αρέσουν οι Mortal Torment, Dephosphorous, Merciless Crucifixion, Necrovorous, Incineration, Malediction, πρόσφατα παίξαμε μαζί και μαζευα τα σαγόνια μου με τους Σαλονικιούς Terrodrome, επίσης Σαλονικιοί και μπαντα «συγγενική» σχετικά σε μουσική αντίληψη είναι οι Agnes Vein, άλλοι δίσκοι που έλιωσα ηταν το περσυνό των Infidel και Universe 217, και πιστεύω ότι αντικειμενικά «κορυφές» της σκηνής είναι οι Dead Congregation και οι Ravencult.

Πίσω στους DREAMLONGDEAD, ποιανού ιδέα και εκτέλεση υπήρξε το τέλειο λόγο με το νυχτεριδοχτάποδο ή οτιδήποτε άλλο είναι αυτό το υπέροχο βδέλυγμα?

Τάσος: Χα χα χα. Από την αρχή η ιδέα ηταν για μια γραμματοσειρά της φάσης Entombed/Nihilist/Carnage και σιγουρα έπρεπε να υπάρχουν φτερά νυχτερίδας/δράκου σε φάση Dark Angel/Treblinka. Ο Γιώργος πήρε αυτά σαν βάση και επέστρεψε με αυτό το φρικαλέο πράγμα. Αυτό που βλέπεις είναι απεικόνιση του Μεγα Cthulhu από έναν καλλιτέχνη κόμικς του οποίου το όνομα μου διαφεύγει τωρα, αλλα ο Γιώργος το άλλαξε και έκανε τα πλοκάμια 5 δίνοντας τους και την μορφή ανάποδης πενταλφας. Και επειδή είναι ο Cthulhu κότσαρε και τα φτερά δράκου από πίσω. Στο τέλος το πήρα εγώ του έκανα και κάτι γραφιστικές/καλλιτεχνικές προσθήκες/διορθώσεις και έτοιμο. Θυμίζει λογότυπο demo μπαντας από το 89-90 και αυτός ήταν ο σκοπός. Όταν οργανωθούμε λίγο και δούμε ότι υπαρχει στοιχειώδης ζήτηση θα φιγουράρει και σε Κανά μπλουζάκι. Νομίζω ότι είναι άψογο για τέτοια φάση.

Σε κλίμακα του «10» πείτε πόσο αγαπάτε τους HELLHAMMER/CELTICFROST!

Τάσος: Εεεε, μάλλον 11!

Ποιες κυκλοφορίες σας συγκλόνισαν, ή έστω ταρακούνησαν, μέσα στο 2012?

Τάσος: Φέτος ηταν καλή χρόνια για αργή και σάπια μουσική. Προσωπικά ο δίσκος που έλιωσα ηταν το “Vessels Of Light And Decay” των Λονδρέζων Indesinence. Άλλοι φετινοί δίσκοι που άκουσα πολύ ηταν των Ahab, Evoken, Pallbearer, Hooded Menace, Anhedonist ενώ πρόσφατα ο Γιάννης και o Πάνος μου πάσαραν τον δίσκο των Aevangelist και ακόμη μαζεύω τα κομμάτια μου.

=============

Οι DREAMLONGDEAD απλώνουν τη βολή του παγωμένου τάφου γι άλλη μια φορά στο ΑΝ Club, μαζί με τους SHATTERED HOPE, AEON APHELION στις 16/12/2012.

Επικοινωνία: http://www.facebook.com/Dreamlongdead

~ by antifleshnimbus on December 11, 2012.